Ang imahinasyon ay ang kakayahang makabuo ng mga imahe, ideya at sensasyon sa isip nang walang agarang pag-input ng mga pandama (tulad ng nakikita o pandinig). Ang imahinasyon ay nag-aambag sa kaalaman na angkop sa paglutas ng mga problema at mahalaga sa pagsasama ng karanasan at proseso ng pag-aaral. Ang isang pangunahing ehersisyo para sa imahinasyon ay pakikinig sa pagkukuwento (pagsasalaysay), kung saan ang kawastuhan ng mga napiling salita ay ang pangunahing kadahilanan sa "pagpapakilos sa mga mundo".
Ang imahinasyon ay isang kaisipang naproseso sa paggana ng kaisipan at kung minsan ay ginagamit kasabay ng mga pansariling koleksyon ng imahe. Ang salitang nakakaintindi ng imahe ng kaisipan ay maaaring gamitin sa sikolohiya para sa pagsasaad ng proseso ng muling pagbuhay ng mga alaala ng kaisipan ng mga bagay na dating binigyan ng pang-unawa ng pang-unawa. Dahil sa paggamit nito ng salitang salungat sa karaniwang wika, mas gusto ng ilang psychologist na ilarawan ang prosesong ito bilang "imaging" o "imahe" o binabanggit na "reproductive" na taliwas sa "produktibong" o "produktibong" imahinasyon. Nakakatawang imahinasyon ay higit na nahahati sa kusang-loob na pang-itaas na imahinasyon na hinimok ng prefrontal cortex, na tinatawag na mental synthes, at kusang pagbaba ng wala nang henerasyon ng mga nobelang larawan na nangyayari habang nangangarap. Ang mga larawang inilarawan, parehong nobela at naalala, ay nakikita ng "mata ng isip".
Answer:
