Answer:
Wala ba tayong dahilan upang mapuspos ng pasasalamat, anuman ang ating kalagayan?
Sa buhay ko, nagkaroon ako ng sagradong pagkakataon na makilala ang maraming tao na ang kalungkutan ay tila tagos hanggang kaluluwa. Sa mga sandaling ito, nakinig ako sa aking mahal na mga kapatid at nakidalamhati sa kanilang mga pasanin. Inisip kong mabuti ang sasabihin sa kanila, at sinikap kong malaman kung paano sila papanatagin at tutulungan sa kanilang mga pagsubok.
Madalas ang pagdadalamhati nila ay sanhi ng isang bagay na para sa kanila ay walang katapusan. Ang ilan ay dumaranas ng pagwawakas ng isang magandang pagsasamahan, gaya ng pagpanaw ng isang mahal sa buhay o pagkahiwalay sa miyembro ng pamilya. Dama naman ng ilan na parang nawawalan sila ng pag-asa—pag-asang makapag-asawa o magkaanak o gumaling sa karamdaman. Ang iba ay maaaring pinanghihinaan ng pananampalataya, kapag ang nakalilito at nagsasalungatang mga tinig sa mundo ay tinutukso silang pag-alinlanganan, talikuran, ang bagay na dati ay alam nilang totoo.
Sa malao’t madali, naniniwala ako na daranas tayong lahat ng panahon na tila ba gumuguho ang mundo sa atin, naiiwan tayong nag-iisa, bigo, at nalilito.
Maaari itong mangyari kaninuman. Walang hindi makararanas nito.
Maaari Tayong Magpasalamat
Magkakaiba ng sitwasyon ang lahat, at ang mga detalye ng bawat buhay ay iba-iba. Gayunpaman, natutuhan ko na may isang bagay na mag-aalis sa kapighatian na maaaring dumating sa ating buhay. May isang bagay tayong magagawa upang ang buhay ay maging mas kasiya-siya, maligaya, at maluwalhati.
Maaari tayong magpasalamat!
Maaaring salungat sa karunungan ng mundo na imungkahi na ang taong puno ng pighati ay dapat magpasalamat sa Diyos. Ngunit ang mga taong inaalis ang bote ng kapighatian at sa halip ay itinataas ang kopita ng pasasalamat ay makasusumpong ng nakadadalisay na inumin na nagpapagaling, pumapayapa, at umuunawa.
Bilang mga disipulo ni Cristo, iniuutos sa atin na “pasalamatan … ang Panginoon [nating] Diyos sa lahat ng bagay,”1 na “magsiawit sa Panginoon ng pagpapasalamat,”2 at “hayaang ang [ating] puso ay mapuspos ng pasasalamat sa Diyos.”3
Bakit iniutos ng Diyos na magpasalamat tayo?
Ang lahat ng Kanyang mga kautusan ay ibinigay upang makamtan natin ang mga pagpapala. Ang mga kautusan ay mga pagkakataon para magamit ang ating kalayaan at tumanggap ng mga pagpapala. Alam ng ating Ama sa Langit na ang pagpiling ugaliin na magpasalamat ay magdudulot ng totoong kagalakan at malaking kaligayahan.
