Answer:
Ang isang pag-ikot (tinatawag ding perpetual canon [canon perpetuus] o infinite canon) ay isang komposisyon ng musika, isang limitadong uri ng canon, kung saan ang isang minimum na tatlong mga tinig ay umaawit nang eksakto sa parehong himig nang magkakasabay (at maaaring magpatuloy na ulitin ito nang walang katapusan) , ngunit sa bawat boses na nagsisimula sa magkakaibang oras upang ang magkakaibang bahagi ng himig ay magkakasabay sa magkakaibang tinig, ngunit gayunpaman magkakasamang magkakasama. [2] Ito ay isa sa mga pinakamadaling anyo ng pag-awit ng bahagi, dahil isang linya lamang ng himig ang kailangang malaman ng lahat ng mga bahagi, at bahagi ng isang tanyag na tradisyon ng musikal. Partikular silang pinaboran sa mga glee club, na pinagsama ang amateur na pagkanta sa regular na pag-inom. [3] Ang pinakamaagang alam na pag-ikot ay mula pa noong ika-12 siglo ng Europa. Ang isang katangian ng pag-ikot ay ang, "Walang nakapirming wakas," sa diwa na maaari itong ulitin nang maraming beses hangga't maaari, bagaman marami ang may "nakapirming" mga wakas, na madalas na ipinahiwatig ng isang fermata. [1]
Explanation:
In English
A round (also called a perpetual canon [canon perpetuus] or infinite canon) is a musical composition, a limited type of canon, in which a minimum of three voices sing exactly the same melody at the unison (and may continue repeating it indefinitely), but with each voice beginning at different times so that different parts of the melody coincide in the different voices, but nevertheless fit harmoniously together.[2] It is one of the easiest forms of part singing, as only one line of melody need be learned by all parts, and is part of a popular musical tradition. They were particularly favoured in glee clubs, which combined amateur singing with regular drinking.[3] The earliest known rounds date from 12th century Europe. One characteristic of rounds is that, "There is no fixed ending," in the sense that they may be repeated as many times as possible, although many do have "fixed" endings, often indicated by a fermata.[1]
